Moje myśli, przemyślenia, terapia

Gdzieś tam za zakrętem szarych myśli

Rozległ się dźwięk tłuczonego szkła

Przeciął mgłę skłębionych rozmów

Pomiędzy sercem a rozsądkiem

Czy to spadła łza?

Nikt nie odpowiedział tylko głucha cisza

Wiatr przegonił zawieszone słowa

Całe miasto oddech wstrzymało 

Serce z rozsądkiem milczeć zaczęło

Dlaczego tak smutno się zrobiło?

I nagle niebo płakać zaczęło

Chmury złowrogi odcień przybrały

Pioruny uderzają w Twe słabe ciało 

A serce z rozumem sklejają resztki tłuczonego szkła

Pytając dlaczego nie możemy być razem?

Gdzieś tam daleko w głębi mojego umysłu zgubiłam rozsądek. Gdy patrzę na Ciebie to nie wiem czy to przyjaźń, zauroczenie, uwielbienie, a może tylko mój wymysł? Może Ty nie czujesz tego co ja, może Ty tylko sprawdzasz mnie, moje myśli, uczucia. Pogubiłam się w tym świecie chaosu, moje myśli galopują. Jestem zawieszona między tym co chcę, a tym co powinnam. Trwam w tym zawieszeniu całkiem sama ocierając łzy z policzka. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby nie obrączka na palcu, która uparcie mi przypomina gdzie jest mój dom i część mojego serca, te wszystkie lata spędzone na budowaniu wspólnej drogi. Drogi na której Ty stanąłeś...Nie umiem się od Ciebie uwolnić, nawet nie wiem czy chcę...

Dzisiaj o świcie gdy słońce wstawało

Spojrzałam w Twoje oczy i utonęłam

W tym cieple, głębi, błysku uśmiechu

I teraz już wiem, że ciężko będzie

Wypłynąć na powierzchnię i chwycić się

Ostatniej deski ratunku zwanej rozsądkiem