Zakręt życia

Gdzieś tam za zakrętem szarych myśli

Rozległ się dźwięk tłuczonego szkła

Przeciął mgłę skłębionych rozmów

Pomiędzy sercem a rozsądkiem

Czy to spadła łza?

Nikt nie odpowiedział tylko głucha cisza

Wiatr przegonił zawieszone słowa

Całe miasto oddech wstrzymało 

Serce z rozsądkiem milczeć zaczęło

Dlaczego tak smutno się zrobiło?

I nagle niebo płakać zaczęło

Chmury złowrogi odcień przybrały

Pioruny uderzają w Twe słabe ciało 

A serce z rozumem sklejają resztki tłuczonego szkła

Pytając dlaczego nie możemy być razem?